Van Cairns tot Hervey Bay

Vrijdag 26 februari en zaterdag 27 februari
Om 9 uur vertrok de Greyhoundbus richting Cairns. Een 36 uur durende busrit met een overstap van 3 uur in Townsville zaterdagmiddag. Beiden totaal geen zin in deze tocht die nog langer duurt dan onze heenreis naar Australië toe. Maar goed, het is goedkoper dan een vlucht en niet eens zo heel veel langer aangezien die vlucht ongeveer via alle grote steden in Australië gaat. Kortom, de beste optie. Heel veel boeiends valt er niet te melden over deze 2 dagen. Toen we zaterdagavond arriveerden in Cairns opnieuw een work-out: 40 minuten lopen met al onze tassen. Aangekomen in Tropical Days, hebben we alleen nog onze spullen gedumpt in de tent (ja, we slapen 3 nachten in een tent op de campground van het hostel. Je raadt vast al waarom.. idd, is goedkoper :p) en een douche gepakt. Slapen willen we. Alleen maar slapen.

Tip van de dag: zelfs een matje in een tent slaapt beter dan een busstoel.

Zondag 28 februari
Wat heerlijk is het om aan één stuk door te kunnen slapen. Zonder hobbels in de weg, zonder prikkende leuning in je rug. Het uitslapen gaat hem hier niet worden alleen, de zon staat ’s ochtends vroeg pal op onze tent waardoor we er rond half 8 echt wel uit zweten. Het programma van vandaag is leeg. Dat houdt in: we doen de hele dag niets. Gewoon, omdat het kan en omdat we het even nodig hebben. Dus een beetje verslagen typen, hangen in de hangmat, eten, boekje lezen, een heel klein beetje plannen maken voor komende dagen, zwemmen en boodschappen doen. Hm, toch nog wel iets dus. Ze hebben hier een shuttlebus die je ongeveer eens per uur naar het centrum brengt. Hoef je niet dat hele pokke stuk te lopen zoals gisteren. Na een heerlijke maaltijd bereid door chefkok Sebas (jaloerse blikken van hostelgenoten, echt wel) die bestond uit een mini burgertje, groenten van de grill, en een restje risotto hebben we de Nightmarket opgezocht. Om toch nog een beetje iets nuttigs te doen, en omdat we het leuk vonden. Na flink de toerist te hebben uitgehangen in de vele souvenirkraampjes sloten we de dag af met een wandeling terug naar het hostel. Best even lekker, zo’n dag.

Tip van de dag: van een hangmat in combinatie met een lege maag kun je zeeziek worden. Echt waar.

Maandag 29 februari
Vandaag was het weer tijd voor een beetje actie. Eerst even geskypet met de fam. Beide families nu 1x ‘live’ gezien. De dagen vliegen echt voorbij. Eigenlijk wilden we ook nog even het e.e.a. plannen voor komende dagen, dus toch eerst maar de boeken ingedoken en gebruik gemaakt van de receptie. We waren een ochtend verder.. maar er staan weer leuke dingen op het programma! Morgen snorkelen en duiken in het Great Barrier Reef, vrijdag een boottocht richting the Whitsunday Islands en een bus geboekt van Cairns naar Brisbane waarbij we op ieder moment tussenin uit kunnen stappen. Ideaal. ’s Middags wilden we een hike doen in het nabij gelegen rainforest. 6 km, dat zou een eitje moeten zijn. Nou, niet dus. Met deze temperatuur, luchtvochtigheid en toch best redelijk steile paden waren we na een paar meter al zeiknat. Midden op de dag in de hete zon.. het plan werd gewijzigd, een korter rondje werd gekozen en nog een stukje door de Botanic Garden (wat overigens veel meer weg had van een regenwoud dan de hike, dat had het bos in Westenschouwen kunnen zijn) werd gelopen. Wat ontzettend fijn was vervolgens de duik in the lagoon. Echt heel gek: midden in het centrum van Cairns een best groot zwembad met aangelegd ministrandje. Pilav was ons diner, een hangmat het dessert.

Tip van de dag: Mac Donalds Nederland: gat in de markt.. de ‘MC Spider’, frozen coke in combi met softijs. Nu al ons favoriet.

Dinsdag 1 maart
Om 7 uur waren we er klaar voor. De hostelbus helaas pas om half 8. Desalniettemin werden we even enthousiast afgezet bij de boot die ons naar het Great Barrier Reef zou brengen. Best een lange en ruige tocht die werd gevuld met instructiepraatjes een het aantrekken van al onze spullen. Vooral de instructies m.b.t. het duiken zorgden voor de nodige kriebels. Toch best spannend, zo voor de eerste (échte) keer. Wij waren ingedeeld in duikgroep 8, een groepje van 4 mensen en 1 instructeur. Eerst hebben we een tijdje al snorkelend genoten van het prachtige ‘Hasting reef’. Wat een natuurschoon, niet normaal. Fijn om eerst even aan het wateroppervlak te wennen aan het leeg laten lopen van je bril en je snorkel. Voor Sebas niet nieuw, voor Lotte wel. Maar duiken in open water hadden we beiden nog nooit gedaan. Nadat we in allerlei vesten werden gehesen en slangen om ons heen kregen werden we één voor één onder water geduwd richting het begintouw. Bij Sebas ging dit goed, zoals altijd. Maar Lotte zou Lotte niet zijn als het bij haar ook eens vlekkeloos zou verlopen. 8 extra gewichtjes aan de gordel en een hoop pogingen van de instructeur later was de conclusie dat Lotte het handje van de instructeur maar moest vasthouden want ze was niet onder water te krijgen (‘in m’n hele duikcarrière heb ik dit nog nooit meegemaakt, 8 gewichtjes!’, aldus de instructeur). Althans, dat krijgen lukte enigszins, maar binnen no time dreef ze steeds weer naar boven. Omdat de instructeur ook z’n handen vol had aan een ‘niet kunnen zwemmende man’ en Sebas goed ging, kon hij een beetje z’n eigen gang gaan. Helemaal z’n ding. Misschien zit zoiets toch een beetje in je bloed? ;) Echter was de duik voor ons beiden AWESOME. We zwommen langs prachtig koraal en indrukwekkende dieren. Vissen voornamelijk, en een enkel schelpdier. Geen schildpad helaas. Het kan niet altijd feest zijn. Na een heerlijke lunch kregen we nog 1,5 uur de tijd om lekker zelf te snorkelen. Dit keer nog een stukje verder van de kust vandaan. Het was een (once in a?) lifetime experience. En weer een vinkje(s) op de bucketlist. We zullen vannacht vast lekker slapen. Een beetje op tijd ook, want morgen om 7.20 vertrekt de bus naar Airlie Beach. Onze volgende stop aan de oostkust.

Tip van de dag: zonder Duitsers zou Australië zijn backpackdeuren wel kunnen sluiten. Ze zitten werkelijk overal!

Woensdag 2 maart
Weer een dag in de bus. Om van Cairns in Airlie Beach te komen. Een 10 uur durende, prikkende stoel, maar best relaxte busrit. Aangekomen in Airlie Beach werden we welkom geheten door een regenbui. Het zat er een keer aan te komen natuurlijk. Na onze tassen in het hostel te hebben gedropt (dit keer was het gelukkig maar een kleine wandeling), concluderen we tijdens een rondje door het dorp, dat Airlie Beach een soort Australisch Renesse is. Voor degenen die Renesse niet kennen: klein, gericht op toerisme, ‘veel’ uitgaansmogelijkheden, aan het strand, overal infocentrums en een relaxte vipe. Denk hier palmbomen bij en je hebt Airlie Beach. Hier kunnen we onszelf wel 3 dagen vermaken. ’s Avonds en ’s nachts opnieuw flinke regenbuien. Prima, is het morgen hopelijk weer stralend weer.

Tip van de dag: kraanwater is hier nooit hetzelfde. Ja, het smaakt allemaal naar chloor, maar je hebt dus ‘het is te doen chloor’, ‘het is niet te doen chloor’, en ‘het is bijna dodelijke chloor’. We prefer the first one.

Donderdag 3 maart
Maar het werd niet droog vandaag. Sterker nog, volgens de weersvoorspellingen komende 2 weken niet aan de oostkust. Bad timing. Strand ging niet door dus. In een badplaats is dat best naar, want heel veel andere dingen zijn er niet te beleven. In het hostel was iedereen dan ook een beetje uit z’n doen. Overal hangende mensen. Na flink te hebben uitgeslapen en een stevig ontbijt hebben we wat zaken geregeld. Een rondje door de supermarkt gedaan, geluncht met tortillachips en nog een beetje geknipt en geplakt in ons reisdagboek. Best leuk. Vanavond hadden we een feestmaal: pannenkoeken! Tja, je moet wat op zo’n druilerige dag. Morgen staat er een trip naar de Whitesundays gepland. Met een bootje scheuren over het water, beetje snorkelen, genieten van het mooie uitzicht, een bushwalk en chillen op het strand. Volgens de receptiemevrouw gaat de trip gewoon door. Weer of geen weer. Nat word je toch. Right. Nou, kom maar op dan.

Tip van de dag: ze stimuleren je hier in Australië niet echt het thuisfront te verblijden met een kaartje. Wat zijn postzegels belachelijk duur.. 2,70 dollar (€1,77) per stuk!

Vrijdag 4 maart
Helaas blijken de weersvoorspellingen te kloppen. Ook vandaag is het geen weer. Maar dat mag de pret niet drukken, dus wij gaan vandaag de Whitsunday Islands zien! Zowel met zwembroek en bikini als poncho op zak, werden we met een busje naar het vertrekpunt gebracht. Een verplicht nummer bleek de stingersuit. Juist, een pak tegen de kwallen en het verbranden. Voor dat laatste hoefden we niet bang te zijn, maar voor het eerste blijkbaar wel. Eén troost: iedereen liep rond in een blauw, te strak, schaatspak. Geweldig. (Not). We zouden met een soort grote speedboot richting de Whitsundays varen. Dit bleek super gaaf te zijn! Met een vrouw achter het roer, een snelheid van zo’n 60 km/uur, een vette beat op de achtergrond en best een ruige zee scheurden we zittend op de eerste rij over het water. Echt tof! De regen hield op waardoor het zicht wat beter werd en we de prachtige eilanden konden bewonderen. 74 eilandjes vormen samen de Whitsundays die door captain James Cook op Pinksteren (Whitsunday) zijn ontdekt. Vervolgens mochten we snorkelen bij één van deze eilanden. Opnieuw mooi, maar minder spectaculair dan het Hasting Reef van afgelopen dinsdag. Het zicht was wat troebel en het koraal minder kleurrijk. Wel hebben we weer andere vissen en kwallen gespot. De schildpad liet zich ook vandaag niet zien. Helaas. Na een uurtje vervolgden we onze weg naar een eiland verderop. Na een korte bushwalk hadden we het uitzicht over het prachtige Whitehaven Beach. Het zand is hier zo wit, dat het het zonlicht weerkaatst en je dus prima op het zand kunt lopen als het zo’ 35 graden is. Het uitzicht ziet er ook nooit hetzelfde uit. Doordat het strand dagelijks onderloopt en er meestal best wat wind staat, zorgt dit ervoor dat het strand en de zee zich steeds weer op een andere manier vormen. Daarnaast is dit zand super schoon. Niks geen vissenpoep of schelpjes die normaal gesproken de structuur vormen van een strand. Toen we bijna weer op de boot zaten, begon het te plenzen. En dat bleek het begin van het einde. Alles, maar dan ook echt alles was drijfnat. Tja, dan kun je beter maar zo min mogelijk aan hebben. Na een lunch op het strand en nog een duik in het water (dat aanzienlijk warmer was dan wanneer je nat op de boot zat) vervolgden we onze weg terug. We voeren langs een resort waar je voor 200.000 dollar per nacht kunt verblijven. Met echt alles erop en eraan. Taylor Swift gaf hier haar feestje, wij zijn nog even in dubio of dit past binnen ons budget of niet. Jullie horen het morgen. De terugrit was er één om nooit te vergeten. Zoals de heenreis, maar dan met stingersuit, regenjack en snorkelbril op tegen de harde regendruppels. Echt, het was hilarisch. De warme douche erna was ook fijn, net als de daarop volgende domino’s pizza van 5 dollar per stuk! (door zo’n prijsje voelt je je een stuk minder slecht). Omdat het dus voorlopig dit weer blijft, hebben we ’s avonds even onze plannen onder de loep genomen en deze een beetje aangepast. Zoals eerder gedacht wordt onze volgende stop niet Agnes Water, maar Hervey Bay. Net was zuidelijker en een iets minder slechte voorspelling. Fingers crossed.

Tip van de dag: trek je kleding uit als het regent. Scheelt een hoop ellende.

Zaterdag 5 maart
Over vandaag kunnen we kort zijn: de dag was saai, lang, nat en koud. Omdat het weer ons er (weer) van belemmerde om nog een dagje strand mee te pakken voor we in de nachtbus naar Hervey Bay zouden stappen, hebben we de dag doorgebracht in het hostel. Het meest spannende vandaag was waarschijnlijk het doen van boodschappen. Hoera. Wel hebben we onze regenhoezen even goed kunnen testen. En gelukkig doen ze het! Echter hebben we niet zo’n ding voor onszelf, dus wij moesten het opnieuw met een nat pak bekopen. Als alles volgens plan verloopt, komen we morgenochtend om 5.50 uur aan in Hervey Bay vanwaar een shuttlebus ons naar het YHA hostel brengt. Maar eerst proberen wat te slapen.
Oja, het Taylor Swift Resort past net niet binnen ons budget.

Tip van de dag: strijken maakt je kleding glad, niet droog.

Zondag 6 maart
Om 5.50 uur werden we de bus uit geknikkerd in Hervey Bay. Een vriendelijke Australiër bood ons een lift aan naar ons hostel (‘if you trust me’) zodat we geen uur op de shuttlebus hoefden te wachten. Heel lief. Aangekomen bij het hostel begon het wachten alsnog: om 7.00 uur ging de receptie open en om 10.30 uur konden we inchecken. Inmiddels flink duf door het gehang en de toch slecht geslapen uurtjes in de bus, belandden we op een vrij ruime kamer met 8 bedjes. 2 daarvan hebben we gelijk een aantal uurtjes getest. ’s Middags zijn we het ‘stadje’ in gegaan om wat boodschappen te doen. Hervey Bay is niet klein, maar het oogt erg dun bevolkt. De huizen zijn hier vrij groot en allemaal gelijk vloers. We vragen ons af hoe de salarissen zouden zijn. Het leven hier is namelijk niet goedkoop. We vermaken ons een tijdje bij het zwembad en genieten van het zonnetje dat zich weer even laat zien. ’s Avonds krijgen we een bevestigingsmail voor onze camper in Nieuw-Zeeland en boeken we de bus naar Noosa, onze volgende stop aan de oostkust. Het vliegticket van Christchurch naar Bangkok wil niet helemaal lukken door de slechte wifi verbinding. Erg frustrerend, maar ook dat hoort er bij. Ook zijn we getuige van een zwerm overvliegende vleermuizen. Wel 150.000 misschien. Een heel apart gezicht. Morgen gaan we naar Fraser Island. De weersvoorspellingen zijn redelijk dus dit wordt vast weer een gave dag!

Tip van de dag: Deet is leuk, maar werkt hier niet. Denk dat we aan de 15 á 20 bulten zitten in totaal.

Maandag 7 maart
Om 7.30 uur stonden we klaar om opgehaald te worden door de tourbus van Fraser Explorer. Vanaf ons hostel kun je Fraser Island al aan de overkant zien liggen. Na nog wat andere mensen te hebben opgehaald, werden we afgezet bij de ferry. Een tochtje van zo’n half uur bracht ons op Fraser Island. Tijdens de boottocht hebben we 5 dolfijnen gespot. Althans, hun vinnen. Omdat het eiland enkel uit zand bestaat, heb je een auto met 4WD (4 wheel drive) nodig om over het eiland te kunnen crossen. Je kunt dus ook op eigen houtje Fraser verkennen, maar met een tour is (vanwege de auto) goedkoper. Het werd snel duidelijk dat we over zand reden, want de weg was aardig hobbelig. Naast zand bestaat het eiland vooral uit bos. Onze eerste stop was ‘Lake McKenzie’. Een meer met heel helder, maar verschillende kleuren water. Wanneer het water van kleur verandert, verandert de diepte ook gelijk met een aantal meters. We hadden het geluk dat de zon zich op dit moment even flink liet zien. We vervolgden onze weg naar ‘Central Station’. Het vroegere centrale punt voor houtwerkers, tegenwoordig een bezienswaardigheid met een hoop mooie, hoge bomen met geschikt hout voor de houtindustrie. Dit punt was tevens de start van een korte boardwalk door het rainforest langs de ‘Wanggoolba Creek’. En dit keer was het echt regenwoud te noemen. Inclusief de geluiden, de lianen en de hoge bomen en varens. Alleen tarzan ontbrak. Inmiddels best hongerig, konden we vervolgens lunchen in ‘Eurong Beach Resort’. Een prima buffet. Fraser Island is het eiland met het langste strand (120 km). In de 4WD bus croste we over het ‘Seventy Five Mile Beach’ (niks geen aquaplanning gewoon gassen) naar ‘SS Maheno’, een schipwrak van de marine uit de oorlog dat er inmiddels al 80 jaar ligt. Aangespoeld en niks mee gedaan. Doordat het halve schip al een behoorlijk stuk ligt ingegraven, kun je concluderen dat er best veel zand is bijgekomen in de loop der jaren. Ook bijzonder was ‘The Pinnacles, Coloured Sands’. Een duin, afgeschermd door bebossing, die bestaat uit verschillende kleuren zand. Deze kleurverandering ontstaan door de hoeveelheid mineralen die vanuit het water aan het zand wordt toegevoegd. De hoeveelheid is bepalend voor de kleur. Onze laatste stop was ‘Eli Creek’. De ligging van de kreek is aanzienlijk lager dan de rest van het strand. Hierdoor is er maar een beperkte hoeveelheid zand die het water kan absorberen. Gevolg is dat het overige water op het zand blijft staan: er ontstaat een kreek. De tour zat er op dus vervolgden we onze weg richting de ferry en vervolgens het hostel. Het was een leuke dag en we kunnen nu zeggen dat we op Fraser Island zijn geweest. De kreekjes en het meer waren bijzonder. Verder was het mooi, maar geen 169 dollar p.p. waard. Tja, we zijn nou eenmaal toerist en dan word je soms uitgebuit, dat hoort er een beetje bij. Omdat we ’s avonds bij de receptie te horen kregen dat het YHA hostel in Noosa voorlopig al helemaal vol zit, moesten we even in actie komen om te voorkomen dat we tijdens onze volgende stop geen slaapplaats hebben. Dit wordt later vervolgd.

Tip van de dag: Azaron werkt ook niet als je 24 muggenbulten op je rechterbeen, 20 op je linkerbeen en dan nog eens 20 op de rest van je lichaam telt. Om gek van je worden, echt!

Dinsdag 8 maart
De weersvoorspelling was voor vandaag nog goed, dus besloten we na een beetje uitslapen, een ontbijtje en een snelle boodschappensessie naar het strand te gaan. Yes, het kan weer! Er waren 2 mogelijkheden: naar links of naar rechts. Na een lekker wandelingetje werd ons duidelijk dat het strand in Hervey Bay niet het strand is dat je je aan de oostkust voorstelt. Zowel links als rechts niet. Er was geen kip op het strand. Wel een hoop mini krabbetje die zich bij het naderen van gevaar in de grond groeven. Verder was het zand nog nat van het hoge water. Onze strandmiddag werd een rondje door het dorp onder het genot van ijs. De duik in het hostelzwembad was vervolgens heerlijk. Sebas heeft zich nog even actief gedaan door een rondje te rennen. Na een rijstmaaltijd hebben we nog wat spelletjes gespeeld en drankjes gedronken. Morgen weer vroeg op. De bus vertrekt om 5.50 am, dus de taxi (ja, de TAXI! Daar gaat ons budget!) haalt ons al om 5.30 op. Veel te vroeg, dat blijkt. Er rijden alleen nog maar taxi’s, geen (shuttle)bussen om dat tijdstip. Snik. En 7 km lopen met een zware tas vinden we echt te zielig voor onszelf.

Tip van de dag: In Hervey Bay hebben ze zand, maar dat maakt het voor ons verwende Zeeuwse strandgangers nog geen strand. Daarvoor kun je dus beter thuus bluuven.