Melbourne and The Great Ocean Road
15 februari 2016 - Murray Bridge, Australië
Donderdag 4 februari
Echt lekker slapen doe je niet in zo een bus, maar we hebben nog best even de ogen dicht gehad. Toch wel brak, zit je dan om 7 uur ’s ochtends op het station in Melbourne. De stad begint rond deze tijd langzaam te ontwaken, maar in het hostel aankomen is nu echt nog te vroeg. Een koffie en een lekkere bank in het winkelcentrum scoren dan maar. Rond een uurtje of tien besluiten we de straat op te gaan. Voor ons gevoel hebben we er al bijna een dag opzitten. Aangekomen in het hostel hebben een paar dingen prioriteit: kleding wassen, douchen en iets eten. Na 1,5 week zijn we al aardig door onze shirtjes heen. Maar ja, wat wil je… met 30 graden en een loodzware tas op je rug zweet je als een malle. Vanmiddag waren we toe aan even niets doen. Gewoon op een grasveldje in een park met een zonnetje, kleedje en boekje. Genieten. Iedere dag is het weer de vraag: ‘wat zullen we eten vanavond?’ De combi van lekker en cheap laat onze hersenpan zo nu en dan al kraken. Zodoende spotten we vanavond onze eerste kangoeroe (niet helemaal waar, Sebas heeft er al eentje gezien). In burgervorm op een wit bord weliswaar. Lekker hoor.
Tip van de dag: je was gaat ergens anders nooit zo lekker ruiken als thuis. We hebben daarom onze eisen bijgesteld: ‘als het maar schoon is.’
Vrijdag 5 februari
Na het lammelendige dagje van gisteren was het vandaag weer tijd voor een beetje actie. Om zeven uur werden we ons bed uit gedrild en getoeterd. Naast ons hostel wordt er een gebouw gerestaureerd of gesloopt of allebei. Een bak met herrie in ieder geval. Doordat we best moe waren, zijn we toch nog lekker blijven liggen tot half 10. We hebben weer weetbix gescoord (een soort cornflakes tot repen geperst), dus een stevig ontbijt volgde. Het plan was om richting ‘Federation Square’ te lopen. Dit ligt in het midden van de stad. Onderweg zouden we de bezienswaardigheden meepakken die we tegenkwamen. Zo was onze eerste stop ‘Queen Victoria Market’. Als een kind in een snoepwinkel, dat was zo ongeveer hoe Sebas tussen de vele soorten fruit, groenten en door het foodcourt liep. Men, wat kan een mens genieten van goed eten. Lotte vond het trouwens ook best leuk hoor. We hebben gelijk wat fruit en groente gescoord voor vandaag. Erg lekker! Na de beroemde ‘Boreks’ lunch (het heeft iets weg van een turkse pizza maar dan opgerold zoals een loempia met een vulling van bijvoorbeeld kaas of vlees en dat voor maar 3 dollar!) vervolgde we onze weg. Behalve het ‘Federation Square’ (wat eigenlijk niet eens iets weg had van een plein, maar dat terzijde), hebben we ook het Olympic Park, de Botanic Garden en een oorlogsmonument bewonderd. Vorige week zondag zaten we nog met een biertje in een pub naar de finale van de Australian Open te kijken, vandaag poseerden we voor de ‘Rod Laver Arena’. Dé arena waar de finale wordt gespeeld. De avond was relax en niet zo bijzonder. Morgen weer een dag! Oja, het zonnetje lijkt het weer te doen in Aussie.. vandaag was het 30 graden :D
Tip van de dag: ben je in Melbourne? Scoor een Boreks.
Zaterdag 6 februari
Omdat we gisteren nog niet de hele stad bewonderd hebben, stond deel 2 voor vandaag op de planning. Het ritme dat erin sluipt van: een beetje uitslapen en op het gemakje ontbijten, bevalt ons prima. Ook vandaag startten we de dag dus op deze manier op. We hebben inmiddels de gratis tram ontdekt waar we dus gretig gebruik van hebben gemaakt. Toch wel fijn, om niet steeds al die kilometertjes te lopen in de hitte. Goh, wat hebben we het toch zwaar. Dit weekend staat de stad in teken van het Chinese nieuwjaar. Vooral in Chinatown en op Federation Square is er een hoop leven. Zo hebben we op het ‘plein’ genoten van Chinese dans. Ook waren er tal van eettentjes. Verder hebben we de St. Paul’s Cathedral bezocht (die staat blijkbaar niet alleen in Londen maar ook in Melbourne) en zijn we langs Townhall gelopen. In Melbourne heb je naast de hoogbouw en drukke stad ook zeker chillplekjes. Er meerdere parken waar mensen even ontsnappen aan de drukte. Dit gold zo ook voor ons. Al fantaserend over welke stad ons meer aanspreekt: Sydney, Canberra of Melbourne komen we beiden tot de conclusie dat Melbourne op nummer 1 staat. De diversiteit die de stad biedt en uitstraalt maakt hem aantrekkelijk. We gingen deze middag een beetje op tijd terug zodat we niet al te laat zouden eten (de keuken hier is op zich groot genoeg, maar het is druk en niet alle fornuisjes werken, dusja). ’s Avonds zijn we terug de stad in gegaan om loempia’s en ijs voor veel te veel dollar te verorberen. Nee grapje, of eigenlijk is het wel waar maar dat was niet perse ons doel. Het Chinese nieuwjaar werd ingeluid met vuurwerk. En daar wilden we bij zijn. Een drukte van jewelste in de stad. Erg gezellig. 2016 is hier nu dus pas begonnen. Volgens ons betekent dat een extra maand op reis?!
Tip van de dag: plannen om te emigreren naar Australië? Melbourne is top!
Zondag 7 februari
Wat een rust vanmorgen. Geen drilboor, geen sirene en geen muziek. ‘Huh? Is het al middag?’ Nee, het is zondag! Hier snappen ze de term ‘rustdag’ tenminste. Gevolg: iets langer uitslapen dan normaal. Ons laatste weetbix ontbijtje in het hostel in Melbourne. ‘Moeten jullie morgenochtend niet meer ontbijten dan?’ Ja, dat moeten we wel, maar onze hersenen zijn al even in de vakantiemodus dus we hebben verkeerd gerekend. Morgen een tandpastaontbijt dus. Met de gratis tram weer op weg naar het park ‘Kings Domain’ waar we eerder al hebben gechillt. Sebas wilde hier namelijk een rondje hardlopen. Een beroemd rondje, zo blijkt, want aan het begin van de ronde staat een digitale klok en record rondetijden die op naam staan van Australiërs en Kenianen. De hardloper in Sebas moést dit rondje natuurlijk ook gelopen hebben. Met nummer 1 tijden van 10 minuten over 3,82 km lag de lat hoog. Lotte had zich net lekker op het grasveld geïnstalleerd (wat nog even beter is voor haar enkel) toen Sebas al weer met een verhit hoofd arriveerde. En wat is er dan lekkerder dan afkoelen in de zee? Het strand van St. Kilda kon zeker niet tippen aan Bondi beach, maar lekker was het wel. Omdat we de hele dag hadden geteerd op een ontbijtje, een appel en een stuk watermeloen vonden we het tijd onszelf te trakteren op een Macdiner. En dit smaakte goed! Omdat we morgen met de mini camper vertrekken vanuit Melbourne en via de Great Ocean Road naar Adelaide gaan rijden, moesten er nog even wat voorbereidingen getroffen worden vanavond. De tas is inmiddels ook weer gepakt. Morgen begint een nieuw deel van onze reis. Gas d’r op!
Tip van de dag: wanneer je de hele dag leeft op wat fruit en een paar vezels.. kun je extra genieten van een Mac maaltijd.
Maandag 8 februari
Een dag vol belevenissen en hoogtepunten vandaag! Maar laten we gewoon even bij het begin beginnen. Om 12 uur konden we in Kensington, een wijk in Melbourne, onze mini camper ophalen. Nadat we waren uitgecheckt in het hostel zouden we deze rit van 6 km met de trein afleggen. Het kwam precies zo uit dat we met nog geen 2 dollar op onze ‘OV’ (en de rit ging echt wel meer kosten) nog net konden inchecken. Wat betekent dat we er in het rood weer uitkwamen. Scheelt weer een paar euro. Katjing. De mini camper, of beter gezegd: auto zonder achterbank maar met bed en dakkoffer, is leuk. Op het eerste gezicht. En daar volgde beproeving één… links rijden. Met niet te vergeten een pook en handrem aan de linkerkant van de bestuurdersstoel die rechts zit. Helaas zijn we er nog niet, want ook de richtingaanwijzer en ruitenwisser zijn omgekeerd. Zonder GPS, maar met kaart, campingspulletjes en wat gezonde spanning beet Sebas de spits af. Alsof je aan het rijlessen bent, dat is ongeveer het gevoel dat je hebt wanneer je voor het eerst links rijdt. En zelfs de verkeersregels zijn niet gewoon lekker vertrouwd hetzelfde als in Nederland. Maar dit alles wendt en is zeker de moeite waard, want wat een prachtige route is de Great Ocean Road. Niet gek dat er dan ook om de havenklap allemaal mensen langs de kant van de weg stil staan. Gevaarlijk is het wel. Via een zeer handige app hadden we eerder al een gratis campingarea gespot. Wel een stukje het binnenland in, maar dat is natuurlijk te verwachten gezien de prijs ;) Na een zeer hobbelige, verlaten, bospadweg hadden we de moed bijna opgegeven toen we ineens arriveerden. Een simpele, maar prima plek voor de aankomende nacht. Met toilet overigens. Het volgende hoogtepunt brak aan: spaghetti uit blik voor 65 dollarcent. Ja, we letten een beetje op ons geld. En nee, het is nog niet zo erg dat we na 2 weken al op spaghettiblikvoer moeten leven maar we wilden dit gewoon eens geprobeerd hebben. Nou inderdaad, dood ga je er niet aan. Maar lekker kun je het ook echt niet noemen. En alsof we nu alles beter maar in 1 keer kunnen doen, spot Lotte tijdens haar powernapje in de zon opeens een kangoeroe. Nee, 2 zelfs! In het wild, op een paar meter afstand. Tijd om bij te komen werd ons nauwelijks gegund, want een eindje verderop bleek ook nog eens een koala in de boom te zitten. Als een stel idiote toeristen liepen we (samen met de enthousiaste andere campinggasten) wild met ons fototoestel te zwaaien. Mooi. De rest van de avond hebben we rond het kampvuur gezeten met wat Franse en Nederlandse mensen. De wereld is klein. En toen was het moment daar: slapen in de auto. Tis een hele constructie en het ziet er best oké uit, maar ’t werkt voor geen meter. Ja, als je 1,50 meter lang bent, van kou houdt en jezelf kan dubbelvouwen is het aangenaam, maar dat zijn we beiden niet! En Lotte die dan ’s nachts moet plassen (terwijl de kangoeroes en al hun vrienden gewoon tussen de auto’s en tenten doorlopen), maakt het er ook niet makkelijker op. Laten we hopen dat dit de-eerste-nacht-strubbelingen zijn. Het wordt vanzelf weer licht.
Tip van de dag: rijd je voor de eerste keer links op de weg? Onthoud dan het volgende: je hebt een Leine bocht (klein, links). Die neem je als je naar Links gaat. En je hebt een Rote bocht (groot, rechts). (Dit waren de eerste kilometers de termen die door onze auto vlogen).
Dinsdag 9 februari
‘Laten we vandaag een kussen scoren.’ ‘Ik trek komende nacht nog een extra shirt aan.’ Goedemorgen. Er kwam gewoon een einde aan deze nacht. En goede plannen zijn er dus al voor de volgende. Vandaag zijn we verder gereden naar Lorne, waar we de Erskinewaterval hebben bezocht, net als de boulevard en het strand. Toen verder gereden naar Lavers Hill waar we de 2e nacht verblijven. Een campingplaats voor 10 dollar, maar mét douche. Onderweg zijn we meerdere keren gestopt om de mooie kustlijn te bewonderen. Echt ieder plekje is mooi en de moeite waard om even van te genieten. Een spelletje Boonanza (Aliek, kreeg ik hem nou van jou? Thanks!), noodles met currybonen en chips in de auto. Dat was het avondprogramma. Aangezien de houding waarin dit stukje tekst getypt wordt niet heel aangenaam is, blijft het voor vandaag even hier bij.
Tip van de dag: heb je een slaapzak en wil je er vanaf? Stuur hem op. Lotte is er heel blij mee.
Woensdag 10 februari
Wederom een koude, niet echt relaxte nacht. We kunnen ’s avonds ook niet in ons shirtje buiten zitten. Wellicht komt dit doordat we nu 2 nachten vrij hoog in de bergen hebben overnacht. Op het gemakje lekker in het zonnetje ontbijten en de auto weer rijklaar maken. We vervolgen onze weg richting de bekende Twelve Apostles. Onderweg maken we een tussenstop bij een Wildlife park waar we kunnen knuffelen met kangaroos, walibi’s, herten en alpaca’s. Echt actief waren ze niet met z’n allen, maar ja.. geef ze ongelijk met deze temperatuur (rond de 30 graden nog steeds). De koala was hem gepeerd, dus die moeten we nog maar een keer in het wild spotten dan. The Twelve Apostles deden niet onder aan haar verwachtingen. Inderdaad een prachtig stuk natuur dat nu een enorme trekpleister is. Bussen vol. Helikopters af en aan. Dat is hier dagelijkse kost. Het zijn er overigens 11, aangezien er 1 apostel in 2005 is ingestort. En omdat we er nog geen genoeg van hadden, hebben we ook ‘Loch Ard Gorge’ bewonderd. Een enorme, door de branding uitgeholde inham enkele kilometers verderop. Echt prachtig. Het einde van de middag naderde dus er moest een camping gezocht worden. Omdat de apps alleen maar dure en verder gelegen opties gaf, toch even gecheckt bij een infopoint in Port Campbell. Helaas bleek de app te kloppen en hadden we nog maar 2 opties: een heel stuk verder rijden voor een goedkopere camping en dus een stuk van de Great Ocean Road ‘overslaan’ of een duurdere camping pakken in Peterborough. Het werd het laatste. Minder fijn voor de portemonnee, maar wel fijn voor ons welzijn. We hebben hier namelijk een lekkere douche, grote spiegels, een springkussen en wifi. Wij vermaken ons hier wel. Ook kunnen we de komende dagen even plannen. Best fijn.
Tip van de dag: een wombat is lui en wil overdag alleen maar slapen. Gemiste kans.
Donderdag 11 februari
Wakker worden na wederom een koude nacht, pakken we snel de auto in om nog even gebruik te maken van een heerlijke douche. Komende dagen pakken we gratis campingplekken mee, nu de Great Ocean Road bij ons aan het einde komt, komen die ineens veel vaker terug. Schoon en wel toasten we nog even brood in de gezamenlijke keuken, lijkt wel een hostel. Om daarna te vertrekken richting Warrnambool. Onderweg stoppen we nog een paar keer, onder andere de Bay of Islands, wederom genieten. In Warrnambool vinden we een grote supermarkt waar we eten inslaan voor de komende dagen, vanavond Big Chunky Beef Soup, stokbrood en tomaten cream cheese. Als toetje een gele watermeloen (smaakt hetzelfde). Na de supermarkt opzoek naar een slaapzak. Aan de overkant van de straat zit Kmart. Kruising tussen de Action en C&A. Daar hebben ze precies wat we zoeken dus met 2 zakken en 3 theedoeken later zijn we op weg. De drukte van de stad achter ons latende voor het Australische platteland. Onderweg nog een openluchtbeurs, waar we een melkmachine hadden kunnen inslaan, maar omdat de backpack al redelijk vol zit slaan we die over. De rust vinden we terug in Port Fairy, een idyllisch vissersdorpje. We lopen wat rond en komen alleen wat bejaarde stellen tegen. Dat weerhoudt ons er niet van de vers gescoorde pindakaas boterhammen aan de haven op te eten. Na een bezoekje aan een schattig boekwinkeltje gaan we naar het plaatselijke strand waar we een uurtje van de zon genieten. Dan is het tijd de camping te gaan zoeken. Onderweg raakt de benzine op, snel opzoek, pomp 1 gemist, na 20 km de volgende, geen benzine. Volgende pomp op 10 minuten rijden. Met samengeknepen billen rijden we dit stuk, op hoop van zegen. De Shell is vlak naar de highway en op het randje vullen we hem af om terug te keren naar Narawong voor de free campspot. Langzaam, drupt het vol mensen waarbij Sebas het eten verwarmt op een zelf gestookt vuur (scheelt weer gas). Na een paar spelletjes onder toeziend oog van Walibi’s is het tijd de slaapzakken te testen.
Tip van de dag: brood snijden gaat het best met de zaag in je zakmes.
Vrijdag 12 februari
Wat een vrolijk nieuws: de slaapzakken hebben de test doorstaan en zelfs Lotte kon vannacht één deel van haar 4 lagen tellende pyjama uitdoen. Gevolg was dat we deze nacht al onze tekort komende uurtjes van afgelopen 3 nachten hebben ingehaald. Fantastisch. Omdat de toiletten dit keer niet alleen niet schoon, maar gewoon echt heel smerig waren, besloten we ons ochtendplasje uit te stellen tot de Mac Donalds een dorp verderop. Hier hebben we onder het genot van een goede bak koffie en een geweldige muffin onze 2 daagse trip naar ‘Kangaroo Island’ vastgelegd. Een erg leuk vooruitzicht. Vanaf Portland vervolgen we onze weg. De Great Ocean Road kunnen we het niet meer noemen want die zijn we gisteren met het bereiken van het dorpje Allansford gefinisht. We genieten van het uitzicht bij Cape Bridgewater. Een ‘Petrified Forest’ (versteend bos) dat met een beetje fantasie iets weg heeft van versteend koraal of een maanlandschap. Ook de ‘blowholes’ (rotsspleten) maken indruk. Bij sterke vloed spuit het schuim hier meters hoog op. Onze volgende stop is de dode vulkaan ‘Mount Richmond’. Genietend van onze lunch constateren we dat we momenteel op de top van de vulkaan zelf zitten. Het is dat het op een bordje staat, anders hadden we het niet geweten. Wat we hier niet hadden verwacht is dat we hier 4 wilde koala’s spotten. Al slapende in de eucalyptusbomen. Waarvan één moeder en kind… heel schattig. Deze dieren blijken overigens best agressief te kunnen zijn wanneer ze zich bedreigd voelen, dus zoals we zijn, houden we gepaste afstand. Onze laatste stop, de druipsteengrotten aan de westrand van het National Park stellen wat teleur. Althans, we gaan geen 20 dollar p.p. neer leggen voor wat grotten. Ze zullen vast mooi zijn en hun eigen verhaal hebben, maar met dit geld doen we liever iets anders (muffins eten bij de MacD bijvoorbeeld. Grapje.) Dat we niet echt verlegen hebben gezeten wat betreft het spotten van Aussies bekende wilde dieren is afgelopen dagen wel gebleken, maar wat ons best bespaard had mogen blijven is het feit dat we vandaag zeker 10 dode kangaroos langs de kant van de weg hebben zien liggen. Als het niet meer is. De camping wordt begin van de avond gevonden (gratis. Jeej.), waarna we na een steeds snellere verbouwing van de auto lekker in het zonnetje staan te koken. De camping is dit keer overigens een combinatie van een tennis- en memorialpark. Weer eens wat anders.
Tip van de dag: zet een kolonie kakatoos bij elkaar en laat ze de hele avond heen en weer vliegen over de camping en je hebt een pokke herrie.
Zaterdag 13 februari
Na weer een fijne nacht in onze ‘van’, begonnen we een beetje op tijd aan ons ontbijtje gezien de minstens 160 km af te leggen route van vandaag. Onze eerste stop is in Port MacDonell, gevolgd door Mount Gambier, Beachport, Robe en als eindbestemming Kingston S.E. Over eigenlijk alle plaatsjes kunnen we kort zijn: er is nauwelijks iets tot niets te beleven. Het Town Centre bestaat vaak uit een info point, een restaurantje, bakker en met een beetje geluk een supermarkt. In Mount Gambier spotten we nog wel een heel mooi ‘Blue Lake’. Het water heeft daar echt een prachtige kleur blauw, dat in de winter grijs kleurt. In Beachport hopen we op Penguïn Island nog wat zwart/witjes te zien maar deze ervaring blijft uit. Veel eerder dan gepland komen we aan op de campsite in Kingston. Tja, wat doe je dan als er niets te beleven valt? Juist, jezelf troosten met een lekkere burger en zak chips. Morgen onze laatste dag in de ‘van’. We hopen dan net voor Adelaide op een campsite te overnachten zodat we maandag ochtend alleen nog maar het stukje naar Adelaide hoeven te rijden waar we de auto weer inleveren. Nog even genieten van onze 2 laatste nachtjes in de slaapzak.
Tip van de dag: een troostburger is lekkerder dan de Mac.
Zondag 14 februari
Kingston blijkt een triatlon te hebben op zondagochtend 14 februari. Leuke bezienswaardigheid zo tijdens het ontbijt. Vandaag rijden we via de Princes Highway naar Murray Bridge. Een rit van zo’n 200 km. Onderweg verbazen we ons weer over de enorme uitgestrekte vlaktes die Australië kent. Opvallend ook zijn de vele aangelegde bossen langs de kant van de weg. Deze worden gebruikt voor de hout-/papier industrie in de omgeving. We denken een dergelijke fabriek in Portland te hebben gezien. Onderweg stoppen we 2 keer om te genieten van een boterham of om de beentjes even te strekken. De laatste camping van deze 1-week-durende-tour is een betaalde. Hij is overigens best vervallen. Dit wordt dus niet onze nummer 1 camping van de week maar wederom is hij prima. We kieperen ongeveer onze gehele backpacks leeg in de wasmachine. Super fijn. Pasta pesto is ons diner, een kop thee het nagerecht. Wij zeggen welterusten.
Tip van de dag: kopieer dubbelzijdig. Kan men nog wat anders zien dan even grote, even hoge, precies even ver van elkaar afstaande bomen.
Echt lekker slapen doe je niet in zo een bus, maar we hebben nog best even de ogen dicht gehad. Toch wel brak, zit je dan om 7 uur ’s ochtends op het station in Melbourne. De stad begint rond deze tijd langzaam te ontwaken, maar in het hostel aankomen is nu echt nog te vroeg. Een koffie en een lekkere bank in het winkelcentrum scoren dan maar. Rond een uurtje of tien besluiten we de straat op te gaan. Voor ons gevoel hebben we er al bijna een dag opzitten. Aangekomen in het hostel hebben een paar dingen prioriteit: kleding wassen, douchen en iets eten. Na 1,5 week zijn we al aardig door onze shirtjes heen. Maar ja, wat wil je… met 30 graden en een loodzware tas op je rug zweet je als een malle. Vanmiddag waren we toe aan even niets doen. Gewoon op een grasveldje in een park met een zonnetje, kleedje en boekje. Genieten. Iedere dag is het weer de vraag: ‘wat zullen we eten vanavond?’ De combi van lekker en cheap laat onze hersenpan zo nu en dan al kraken. Zodoende spotten we vanavond onze eerste kangoeroe (niet helemaal waar, Sebas heeft er al eentje gezien). In burgervorm op een wit bord weliswaar. Lekker hoor.
Tip van de dag: je was gaat ergens anders nooit zo lekker ruiken als thuis. We hebben daarom onze eisen bijgesteld: ‘als het maar schoon is.’
Vrijdag 5 februari
Na het lammelendige dagje van gisteren was het vandaag weer tijd voor een beetje actie. Om zeven uur werden we ons bed uit gedrild en getoeterd. Naast ons hostel wordt er een gebouw gerestaureerd of gesloopt of allebei. Een bak met herrie in ieder geval. Doordat we best moe waren, zijn we toch nog lekker blijven liggen tot half 10. We hebben weer weetbix gescoord (een soort cornflakes tot repen geperst), dus een stevig ontbijt volgde. Het plan was om richting ‘Federation Square’ te lopen. Dit ligt in het midden van de stad. Onderweg zouden we de bezienswaardigheden meepakken die we tegenkwamen. Zo was onze eerste stop ‘Queen Victoria Market’. Als een kind in een snoepwinkel, dat was zo ongeveer hoe Sebas tussen de vele soorten fruit, groenten en door het foodcourt liep. Men, wat kan een mens genieten van goed eten. Lotte vond het trouwens ook best leuk hoor. We hebben gelijk wat fruit en groente gescoord voor vandaag. Erg lekker! Na de beroemde ‘Boreks’ lunch (het heeft iets weg van een turkse pizza maar dan opgerold zoals een loempia met een vulling van bijvoorbeeld kaas of vlees en dat voor maar 3 dollar!) vervolgde we onze weg. Behalve het ‘Federation Square’ (wat eigenlijk niet eens iets weg had van een plein, maar dat terzijde), hebben we ook het Olympic Park, de Botanic Garden en een oorlogsmonument bewonderd. Vorige week zondag zaten we nog met een biertje in een pub naar de finale van de Australian Open te kijken, vandaag poseerden we voor de ‘Rod Laver Arena’. Dé arena waar de finale wordt gespeeld. De avond was relax en niet zo bijzonder. Morgen weer een dag! Oja, het zonnetje lijkt het weer te doen in Aussie.. vandaag was het 30 graden :D
Tip van de dag: ben je in Melbourne? Scoor een Boreks.
Zaterdag 6 februari
Omdat we gisteren nog niet de hele stad bewonderd hebben, stond deel 2 voor vandaag op de planning. Het ritme dat erin sluipt van: een beetje uitslapen en op het gemakje ontbijten, bevalt ons prima. Ook vandaag startten we de dag dus op deze manier op. We hebben inmiddels de gratis tram ontdekt waar we dus gretig gebruik van hebben gemaakt. Toch wel fijn, om niet steeds al die kilometertjes te lopen in de hitte. Goh, wat hebben we het toch zwaar. Dit weekend staat de stad in teken van het Chinese nieuwjaar. Vooral in Chinatown en op Federation Square is er een hoop leven. Zo hebben we op het ‘plein’ genoten van Chinese dans. Ook waren er tal van eettentjes. Verder hebben we de St. Paul’s Cathedral bezocht (die staat blijkbaar niet alleen in Londen maar ook in Melbourne) en zijn we langs Townhall gelopen. In Melbourne heb je naast de hoogbouw en drukke stad ook zeker chillplekjes. Er meerdere parken waar mensen even ontsnappen aan de drukte. Dit gold zo ook voor ons. Al fantaserend over welke stad ons meer aanspreekt: Sydney, Canberra of Melbourne komen we beiden tot de conclusie dat Melbourne op nummer 1 staat. De diversiteit die de stad biedt en uitstraalt maakt hem aantrekkelijk. We gingen deze middag een beetje op tijd terug zodat we niet al te laat zouden eten (de keuken hier is op zich groot genoeg, maar het is druk en niet alle fornuisjes werken, dusja). ’s Avonds zijn we terug de stad in gegaan om loempia’s en ijs voor veel te veel dollar te verorberen. Nee grapje, of eigenlijk is het wel waar maar dat was niet perse ons doel. Het Chinese nieuwjaar werd ingeluid met vuurwerk. En daar wilden we bij zijn. Een drukte van jewelste in de stad. Erg gezellig. 2016 is hier nu dus pas begonnen. Volgens ons betekent dat een extra maand op reis?!
Tip van de dag: plannen om te emigreren naar Australië? Melbourne is top!
Zondag 7 februari
Wat een rust vanmorgen. Geen drilboor, geen sirene en geen muziek. ‘Huh? Is het al middag?’ Nee, het is zondag! Hier snappen ze de term ‘rustdag’ tenminste. Gevolg: iets langer uitslapen dan normaal. Ons laatste weetbix ontbijtje in het hostel in Melbourne. ‘Moeten jullie morgenochtend niet meer ontbijten dan?’ Ja, dat moeten we wel, maar onze hersenen zijn al even in de vakantiemodus dus we hebben verkeerd gerekend. Morgen een tandpastaontbijt dus. Met de gratis tram weer op weg naar het park ‘Kings Domain’ waar we eerder al hebben gechillt. Sebas wilde hier namelijk een rondje hardlopen. Een beroemd rondje, zo blijkt, want aan het begin van de ronde staat een digitale klok en record rondetijden die op naam staan van Australiërs en Kenianen. De hardloper in Sebas moést dit rondje natuurlijk ook gelopen hebben. Met nummer 1 tijden van 10 minuten over 3,82 km lag de lat hoog. Lotte had zich net lekker op het grasveld geïnstalleerd (wat nog even beter is voor haar enkel) toen Sebas al weer met een verhit hoofd arriveerde. En wat is er dan lekkerder dan afkoelen in de zee? Het strand van St. Kilda kon zeker niet tippen aan Bondi beach, maar lekker was het wel. Omdat we de hele dag hadden geteerd op een ontbijtje, een appel en een stuk watermeloen vonden we het tijd onszelf te trakteren op een Macdiner. En dit smaakte goed! Omdat we morgen met de mini camper vertrekken vanuit Melbourne en via de Great Ocean Road naar Adelaide gaan rijden, moesten er nog even wat voorbereidingen getroffen worden vanavond. De tas is inmiddels ook weer gepakt. Morgen begint een nieuw deel van onze reis. Gas d’r op!
Tip van de dag: wanneer je de hele dag leeft op wat fruit en een paar vezels.. kun je extra genieten van een Mac maaltijd.
Maandag 8 februari
Een dag vol belevenissen en hoogtepunten vandaag! Maar laten we gewoon even bij het begin beginnen. Om 12 uur konden we in Kensington, een wijk in Melbourne, onze mini camper ophalen. Nadat we waren uitgecheckt in het hostel zouden we deze rit van 6 km met de trein afleggen. Het kwam precies zo uit dat we met nog geen 2 dollar op onze ‘OV’ (en de rit ging echt wel meer kosten) nog net konden inchecken. Wat betekent dat we er in het rood weer uitkwamen. Scheelt weer een paar euro. Katjing. De mini camper, of beter gezegd: auto zonder achterbank maar met bed en dakkoffer, is leuk. Op het eerste gezicht. En daar volgde beproeving één… links rijden. Met niet te vergeten een pook en handrem aan de linkerkant van de bestuurdersstoel die rechts zit. Helaas zijn we er nog niet, want ook de richtingaanwijzer en ruitenwisser zijn omgekeerd. Zonder GPS, maar met kaart, campingspulletjes en wat gezonde spanning beet Sebas de spits af. Alsof je aan het rijlessen bent, dat is ongeveer het gevoel dat je hebt wanneer je voor het eerst links rijdt. En zelfs de verkeersregels zijn niet gewoon lekker vertrouwd hetzelfde als in Nederland. Maar dit alles wendt en is zeker de moeite waard, want wat een prachtige route is de Great Ocean Road. Niet gek dat er dan ook om de havenklap allemaal mensen langs de kant van de weg stil staan. Gevaarlijk is het wel. Via een zeer handige app hadden we eerder al een gratis campingarea gespot. Wel een stukje het binnenland in, maar dat is natuurlijk te verwachten gezien de prijs ;) Na een zeer hobbelige, verlaten, bospadweg hadden we de moed bijna opgegeven toen we ineens arriveerden. Een simpele, maar prima plek voor de aankomende nacht. Met toilet overigens. Het volgende hoogtepunt brak aan: spaghetti uit blik voor 65 dollarcent. Ja, we letten een beetje op ons geld. En nee, het is nog niet zo erg dat we na 2 weken al op spaghettiblikvoer moeten leven maar we wilden dit gewoon eens geprobeerd hebben. Nou inderdaad, dood ga je er niet aan. Maar lekker kun je het ook echt niet noemen. En alsof we nu alles beter maar in 1 keer kunnen doen, spot Lotte tijdens haar powernapje in de zon opeens een kangoeroe. Nee, 2 zelfs! In het wild, op een paar meter afstand. Tijd om bij te komen werd ons nauwelijks gegund, want een eindje verderop bleek ook nog eens een koala in de boom te zitten. Als een stel idiote toeristen liepen we (samen met de enthousiaste andere campinggasten) wild met ons fototoestel te zwaaien. Mooi. De rest van de avond hebben we rond het kampvuur gezeten met wat Franse en Nederlandse mensen. De wereld is klein. En toen was het moment daar: slapen in de auto. Tis een hele constructie en het ziet er best oké uit, maar ’t werkt voor geen meter. Ja, als je 1,50 meter lang bent, van kou houdt en jezelf kan dubbelvouwen is het aangenaam, maar dat zijn we beiden niet! En Lotte die dan ’s nachts moet plassen (terwijl de kangoeroes en al hun vrienden gewoon tussen de auto’s en tenten doorlopen), maakt het er ook niet makkelijker op. Laten we hopen dat dit de-eerste-nacht-strubbelingen zijn. Het wordt vanzelf weer licht.
Tip van de dag: rijd je voor de eerste keer links op de weg? Onthoud dan het volgende: je hebt een Leine bocht (klein, links). Die neem je als je naar Links gaat. En je hebt een Rote bocht (groot, rechts). (Dit waren de eerste kilometers de termen die door onze auto vlogen).
Dinsdag 9 februari
‘Laten we vandaag een kussen scoren.’ ‘Ik trek komende nacht nog een extra shirt aan.’ Goedemorgen. Er kwam gewoon een einde aan deze nacht. En goede plannen zijn er dus al voor de volgende. Vandaag zijn we verder gereden naar Lorne, waar we de Erskinewaterval hebben bezocht, net als de boulevard en het strand. Toen verder gereden naar Lavers Hill waar we de 2e nacht verblijven. Een campingplaats voor 10 dollar, maar mét douche. Onderweg zijn we meerdere keren gestopt om de mooie kustlijn te bewonderen. Echt ieder plekje is mooi en de moeite waard om even van te genieten. Een spelletje Boonanza (Aliek, kreeg ik hem nou van jou? Thanks!), noodles met currybonen en chips in de auto. Dat was het avondprogramma. Aangezien de houding waarin dit stukje tekst getypt wordt niet heel aangenaam is, blijft het voor vandaag even hier bij.
Tip van de dag: heb je een slaapzak en wil je er vanaf? Stuur hem op. Lotte is er heel blij mee.
Woensdag 10 februari
Wederom een koude, niet echt relaxte nacht. We kunnen ’s avonds ook niet in ons shirtje buiten zitten. Wellicht komt dit doordat we nu 2 nachten vrij hoog in de bergen hebben overnacht. Op het gemakje lekker in het zonnetje ontbijten en de auto weer rijklaar maken. We vervolgen onze weg richting de bekende Twelve Apostles. Onderweg maken we een tussenstop bij een Wildlife park waar we kunnen knuffelen met kangaroos, walibi’s, herten en alpaca’s. Echt actief waren ze niet met z’n allen, maar ja.. geef ze ongelijk met deze temperatuur (rond de 30 graden nog steeds). De koala was hem gepeerd, dus die moeten we nog maar een keer in het wild spotten dan. The Twelve Apostles deden niet onder aan haar verwachtingen. Inderdaad een prachtig stuk natuur dat nu een enorme trekpleister is. Bussen vol. Helikopters af en aan. Dat is hier dagelijkse kost. Het zijn er overigens 11, aangezien er 1 apostel in 2005 is ingestort. En omdat we er nog geen genoeg van hadden, hebben we ook ‘Loch Ard Gorge’ bewonderd. Een enorme, door de branding uitgeholde inham enkele kilometers verderop. Echt prachtig. Het einde van de middag naderde dus er moest een camping gezocht worden. Omdat de apps alleen maar dure en verder gelegen opties gaf, toch even gecheckt bij een infopoint in Port Campbell. Helaas bleek de app te kloppen en hadden we nog maar 2 opties: een heel stuk verder rijden voor een goedkopere camping en dus een stuk van de Great Ocean Road ‘overslaan’ of een duurdere camping pakken in Peterborough. Het werd het laatste. Minder fijn voor de portemonnee, maar wel fijn voor ons welzijn. We hebben hier namelijk een lekkere douche, grote spiegels, een springkussen en wifi. Wij vermaken ons hier wel. Ook kunnen we de komende dagen even plannen. Best fijn.
Tip van de dag: een wombat is lui en wil overdag alleen maar slapen. Gemiste kans.
Donderdag 11 februari
Wakker worden na wederom een koude nacht, pakken we snel de auto in om nog even gebruik te maken van een heerlijke douche. Komende dagen pakken we gratis campingplekken mee, nu de Great Ocean Road bij ons aan het einde komt, komen die ineens veel vaker terug. Schoon en wel toasten we nog even brood in de gezamenlijke keuken, lijkt wel een hostel. Om daarna te vertrekken richting Warrnambool. Onderweg stoppen we nog een paar keer, onder andere de Bay of Islands, wederom genieten. In Warrnambool vinden we een grote supermarkt waar we eten inslaan voor de komende dagen, vanavond Big Chunky Beef Soup, stokbrood en tomaten cream cheese. Als toetje een gele watermeloen (smaakt hetzelfde). Na de supermarkt opzoek naar een slaapzak. Aan de overkant van de straat zit Kmart. Kruising tussen de Action en C&A. Daar hebben ze precies wat we zoeken dus met 2 zakken en 3 theedoeken later zijn we op weg. De drukte van de stad achter ons latende voor het Australische platteland. Onderweg nog een openluchtbeurs, waar we een melkmachine hadden kunnen inslaan, maar omdat de backpack al redelijk vol zit slaan we die over. De rust vinden we terug in Port Fairy, een idyllisch vissersdorpje. We lopen wat rond en komen alleen wat bejaarde stellen tegen. Dat weerhoudt ons er niet van de vers gescoorde pindakaas boterhammen aan de haven op te eten. Na een bezoekje aan een schattig boekwinkeltje gaan we naar het plaatselijke strand waar we een uurtje van de zon genieten. Dan is het tijd de camping te gaan zoeken. Onderweg raakt de benzine op, snel opzoek, pomp 1 gemist, na 20 km de volgende, geen benzine. Volgende pomp op 10 minuten rijden. Met samengeknepen billen rijden we dit stuk, op hoop van zegen. De Shell is vlak naar de highway en op het randje vullen we hem af om terug te keren naar Narawong voor de free campspot. Langzaam, drupt het vol mensen waarbij Sebas het eten verwarmt op een zelf gestookt vuur (scheelt weer gas). Na een paar spelletjes onder toeziend oog van Walibi’s is het tijd de slaapzakken te testen.
Tip van de dag: brood snijden gaat het best met de zaag in je zakmes.
Vrijdag 12 februari
Wat een vrolijk nieuws: de slaapzakken hebben de test doorstaan en zelfs Lotte kon vannacht één deel van haar 4 lagen tellende pyjama uitdoen. Gevolg was dat we deze nacht al onze tekort komende uurtjes van afgelopen 3 nachten hebben ingehaald. Fantastisch. Omdat de toiletten dit keer niet alleen niet schoon, maar gewoon echt heel smerig waren, besloten we ons ochtendplasje uit te stellen tot de Mac Donalds een dorp verderop. Hier hebben we onder het genot van een goede bak koffie en een geweldige muffin onze 2 daagse trip naar ‘Kangaroo Island’ vastgelegd. Een erg leuk vooruitzicht. Vanaf Portland vervolgen we onze weg. De Great Ocean Road kunnen we het niet meer noemen want die zijn we gisteren met het bereiken van het dorpje Allansford gefinisht. We genieten van het uitzicht bij Cape Bridgewater. Een ‘Petrified Forest’ (versteend bos) dat met een beetje fantasie iets weg heeft van versteend koraal of een maanlandschap. Ook de ‘blowholes’ (rotsspleten) maken indruk. Bij sterke vloed spuit het schuim hier meters hoog op. Onze volgende stop is de dode vulkaan ‘Mount Richmond’. Genietend van onze lunch constateren we dat we momenteel op de top van de vulkaan zelf zitten. Het is dat het op een bordje staat, anders hadden we het niet geweten. Wat we hier niet hadden verwacht is dat we hier 4 wilde koala’s spotten. Al slapende in de eucalyptusbomen. Waarvan één moeder en kind… heel schattig. Deze dieren blijken overigens best agressief te kunnen zijn wanneer ze zich bedreigd voelen, dus zoals we zijn, houden we gepaste afstand. Onze laatste stop, de druipsteengrotten aan de westrand van het National Park stellen wat teleur. Althans, we gaan geen 20 dollar p.p. neer leggen voor wat grotten. Ze zullen vast mooi zijn en hun eigen verhaal hebben, maar met dit geld doen we liever iets anders (muffins eten bij de MacD bijvoorbeeld. Grapje.) Dat we niet echt verlegen hebben gezeten wat betreft het spotten van Aussies bekende wilde dieren is afgelopen dagen wel gebleken, maar wat ons best bespaard had mogen blijven is het feit dat we vandaag zeker 10 dode kangaroos langs de kant van de weg hebben zien liggen. Als het niet meer is. De camping wordt begin van de avond gevonden (gratis. Jeej.), waarna we na een steeds snellere verbouwing van de auto lekker in het zonnetje staan te koken. De camping is dit keer overigens een combinatie van een tennis- en memorialpark. Weer eens wat anders.
Tip van de dag: zet een kolonie kakatoos bij elkaar en laat ze de hele avond heen en weer vliegen over de camping en je hebt een pokke herrie.
Zaterdag 13 februari
Na weer een fijne nacht in onze ‘van’, begonnen we een beetje op tijd aan ons ontbijtje gezien de minstens 160 km af te leggen route van vandaag. Onze eerste stop is in Port MacDonell, gevolgd door Mount Gambier, Beachport, Robe en als eindbestemming Kingston S.E. Over eigenlijk alle plaatsjes kunnen we kort zijn: er is nauwelijks iets tot niets te beleven. Het Town Centre bestaat vaak uit een info point, een restaurantje, bakker en met een beetje geluk een supermarkt. In Mount Gambier spotten we nog wel een heel mooi ‘Blue Lake’. Het water heeft daar echt een prachtige kleur blauw, dat in de winter grijs kleurt. In Beachport hopen we op Penguïn Island nog wat zwart/witjes te zien maar deze ervaring blijft uit. Veel eerder dan gepland komen we aan op de campsite in Kingston. Tja, wat doe je dan als er niets te beleven valt? Juist, jezelf troosten met een lekkere burger en zak chips. Morgen onze laatste dag in de ‘van’. We hopen dan net voor Adelaide op een campsite te overnachten zodat we maandag ochtend alleen nog maar het stukje naar Adelaide hoeven te rijden waar we de auto weer inleveren. Nog even genieten van onze 2 laatste nachtjes in de slaapzak.
Tip van de dag: een troostburger is lekkerder dan de Mac.
Zondag 14 februari
Kingston blijkt een triatlon te hebben op zondagochtend 14 februari. Leuke bezienswaardigheid zo tijdens het ontbijt. Vandaag rijden we via de Princes Highway naar Murray Bridge. Een rit van zo’n 200 km. Onderweg verbazen we ons weer over de enorme uitgestrekte vlaktes die Australië kent. Opvallend ook zijn de vele aangelegde bossen langs de kant van de weg. Deze worden gebruikt voor de hout-/papier industrie in de omgeving. We denken een dergelijke fabriek in Portland te hebben gezien. Onderweg stoppen we 2 keer om te genieten van een boterham of om de beentjes even te strekken. De laatste camping van deze 1-week-durende-tour is een betaalde. Hij is overigens best vervallen. Dit wordt dus niet onze nummer 1 camping van de week maar wederom is hij prima. We kieperen ongeveer onze gehele backpacks leeg in de wasmachine. Super fijn. Pasta pesto is ons diner, een kop thee het nagerecht. Wij zeggen welterusten.
Tip van de dag: kopieer dubbelzijdig. Kan men nog wat anders zien dan even grote, even hoge, precies even ver van elkaar afstaande bomen.
Inmiddels zullen jullie al aardig wat kilometers afgelegd hebben en dat links rijden is wel ff wennen !!! Komen jullie onderweg veel backpackers tegen?